Έλα...μην κλαις
Το μέσα των ανθρώπων
δεν αλλάζει με φτιασιδώματα
Οι βράχοι στην Κοιλάδα του Θανάτου
μετατοπίζονται μα όχι κι οι καρδιές στην όχθη
της ανάγκης όταν σημάνει ώρα φτηνής εκδίκησης
Έλα...μην κλαις
Στο πρώτο φως τα
μάτια καίνε, σε πονούν
ώσπου να συνηθίσουν την
άλλη όψη των μορφών που
στάζουνε τοξίνες και φαρμάκι
Έλα...μην κλαις
Κράτα τη λάμα στη φωτιά
Τον κόμπο ανάμεσα στα δόντια
Κοίτα αλλού, θα μπήξω το μαχαίρι
Τα θραύσματα σου σκίζουν την πνοή
όχι η άψυχη σκιά ανδράποδων βλημάτων
Ποιητική Συλλογή: αντίπερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου