Στη Δίνη των Χρησμών

Τζον Κόλιερ, 1891

Και άφησες τα θέλω της ψυχής σου στα χέρια

μιας Πυθίας που πάνω στο σαθρό της τρίποδο

λικνίζει το χρησμό της

Με ψυχοτρόπα βότανα, μεθάνιο και μέντα,

τα πριν και τα μετά μου να ερμηνεύει…

με τρόπο έμμετρο, λακωνικό και πλάνο

Ξεχάστηκες με θυμιατά και με ξανθές παρθένες

μα από την Κασταλία τους πηγή, δεν σ’ άφησαν να πιεις, γιατί;

Κατάπλασμα στα μάτια σου με μύρτα και λιβάνι

και για ποτό...της λησμονιάς το βότανο

Δε νιώθεις τάχα τον παλμό στη ρίζα 

της πληγής σου;