Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Σωπαίνοντας







Στέκεται δίπλα μου,
ακίνητη με δυο πελώρια μάτια,
σφαίρες μαντείας που δείχνουν
τα μελλούμενα
Ακούω την ανάσα της κοφτή
μα όλο σωπαίνει


Κλαίει σωπαίνοντας
Μιλάει σωπαίνοντας
Γελάει σωπαίνοντας


Βαθαίνω στη σκιά της,
μη με δει
Ξέρω πως ξέρει και
τρομάζω
Ξέρει πως ξέρω και
κρύβομαι


Τελικά, όσο μεγαλώνει
δε γίνεται πιο σοφή
αλλά πιο σιωπηλή
  


Ποιητική Συλλογή, 2014: Ένα Βήμα τη Φορά