Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

Κάποτε...











Θα έρθει ο καιρός
να θυμάσαι τη ζωή
δίχως να ξέρεις αν την
έζησες ή κάπου τη διάβασες

Θα έχεις κάποιες εικόνες 
σκόρπιες, σαν από όνειρο 
κι η μνήμη, θρυμματισμένη, 
θα σε εμπαίζει
 
Μόνο η Αίσθηση θ' απομένει

Αυτή, που έθρεψε και πότισε
τη βαθύτερη ουσία σου
Αυτή, που έλιωσε τους πάγους
κι έκανε το ορμητικό ποτάμι,
να βαθαίνει, να κυλά,
να ελευθερώνει το μέσα σου

Δεν ξέρεις πού σε πάει
Ξέρεις πως δε λιμνάζει


Ποιητική Συλλογή: Το δικό μου πολύ