Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

AdDio



Έφυγες
Σου είχα πει να υπομονέψεις
Σου είχα πει να περιμένεις τα παιδιά
Να τρως καλά
Να ντύνεσαι
Και να χαμογελάς
Έφυγες
Πού να σε κλάψω;
Πού να σε φτάσω;
Πού τώρα να σε βρω;
Έφυγες
Μέσα στο κρύο
Μέσα στη νύχτα
Μέσα στη σιωπή
Των πόνων και
Της μοναξιάς
Σου είχα πει την άνοιξη να περιμένεις
Σου είχα πει όμως ψέματα και το ήξερες
Κι έτσι, έφυγες



Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου  








Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Αν…


Αν…
ήταν στο χέρι μου...


Θα γυρνούσα
το καλαντάρι τώρα στο 7
 

Δε θα το πάγωνα
 

Θα επέκτεινα μέσα 
στο χρόνο το χρόνο μου 
για να μπορεί το χάδι 
να ξυπνά και να κοιμάται
στον τόπο του


Για να βρίσκει η ανάσα
το δρόμο της πάνω στη
ράχη των φιλιών σου
 

Για να γεύονται τ’ ανείπωτα
στιγμή αιωνιότητας στα χείλη μας
 

Αν…
ήταν στο χέρι μου…


Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου  





 

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Φυλλομετρώντας






Ανοίγω τυχαία το ημερολόγιο…

Υποδοχή με συρματόπλεγμα.
Αγγίζω και πονάω.
Κρυώνω
Γιατί μου γυρνάς την πλάτη
όταν κοιμάσαι;
Κρυώνω

Προχωράω σελίδα…

Καλοκαίρι.
Κολυμπάω γυμνή στο κύμα.
Αρνείσαι να κοιτάξεις.
Κρυώνω
Η ζέστη κόβει την ανάσα.
Άμμος στα μάτια με τυφλώνει.
Κρυώνω

Πάω παρακάτω…

Αίματα.
Παντού αίματα.
Πώς μπόρεσες

να σφάξεις ένα όνειρο;
Κρυώνω
Γιατί;
 
Τόση σιωπή, γιατί;
Τόσο μίσος, γιατί;

Κρυώνω



Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου  















Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Σκιαμαχίες


Ένα μικρό αγόρι
Στην κρυψώνα του
Ανάμεσα σε τοίχο και ντουλάπα
Με τα μικρά χεράκια του σκεπάζει
το βυθισμένο στα γόνατα κεφάλι
να μην το φτάνουν τα χτυπήματα

Σήμερα κλαίει
Φοβάται και κλαίει μα
δε θα το πει πουθενά
Θάβει πόνο και κλάμα βαθιά
Ανοίγει τάφο
Πέφτει μέσα
Αναγεννιέται με πανοπλία
Στο στήθος
Στα χέρια
Στα πόδια
Ακόμα και στα μάτια
Παύει να γελά
Στα χείλη δηλητήριο
Δεν αγκαλιάζει –δεν μπορεί-
Δεν αγαπά –δεν αντέχει-
Όλοι εχθροί
Όλοι εναντίον


Όλα μες το σκοτάδι, 

ενός παιδιού που έμεινε 
ανάμεσα σε τοίχο και ντουλάπα 
μισόν αιώνα τώρα




Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου









Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Τέλος χρόνου



Ο χρόνος
Φτιάχνει σχέσεις,
Μου είχες πει
Τώρα το ξέρω
Κι έμαθα
Να μη μένω πια εκεί
Που χώμα αφιλόξενο
Νεκρώνει τους καρπούς
Και πίνει τους χυμούς μου
Αυτό,
Δεν είναι αγάπη, είναι
Κατάντια


Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου






Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Είναι οι Αλήθειες μου ορφανά




 

Είναι
οι Αλήθειες
εφιαλτικές κραυγές
που σε ξυπνάνε κάθιδρο
μες τη νύχτα Βαθαίνουν τις ρωγμές
του χρόνου ανάμεσα στα μάτια
και στη φωνή προσθέτουν
μια βαρεία που δεν
υπήρχε

Είναι
οι Αλήθειες μου
σκυλιά που αλυχτούν
Είναι ορφανά που μες στις
λάσπες μάτωσαν και τρέχουν να
 κρυφτούν στην αγκαλιά σου
Μα αν τις φοβηθείς και
 αν τις κακοπάρεις
υδράργυρος
στην άκρη των
χειλιών σου θα χαθούν
θα ξεχαστούν παντοτινά κι εμένα
-μ’ έχεις, δε μ’ έχεις-
δε θα μ’ έχεις







Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου






Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Σε πρώτο πλάνο





Έσυρε τον καναπέ στην ίδια θέση,
-κάτω απ’ το παράθυρο-
στη θέση της σφαγής
Χώρεσε το γραφείο απέναντι
για να σε αντικρίζει
στο πάγωμα του χρόνου
να ψεύδεσαι, ν’ αρνείσαι, ν’ απειλείς
Το Μπλε πουκάμισο,
το κρέμασε δίπλα απ’ τον καθρέφτη
για να μπορεί κάθε πρωί γυμνή
να αντικρίζει
πότε εσένα, πότε εκείνη
Μάντεψε!
Δεν μπόρεσες ποτέ να τη νικήσεις
γιατί αυτή, δεν έπαιξε μαζί σου



Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου





Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Ερωτικό Υπόμνημα



Και ξέρω, θα μου πεις:
πώς να χωρέσουν μες τις λέξεις
τα θαύματα όλα ετούτα;
Πώς μεταγράφετε το χάδι μες
τον ύπνο που αγγίζει κι αγαπά
δίχως αντάλλαγμα;
Πώς να χωρέσει το φιλί
που ρέει αργά, κελαρυστά,
από τα χείλη στο λαιμό,
απ’ το λαιμό στα στήθη,
ορμάει στην κοιλάδα του ομφαλού
και χείμαρρος γκρεμίζεται
στα τρίσβαθα του Όλου;
Και θα μου πεις πως ούτε μελωδία
ως τώρα έχει γραφεί,
ούτε καμβάς ζωγραφιστεί
και…θα ’χεις δίκιο

γι’ αυτό, σωπαίνω!




Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου










Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Κλεψύδρα



Έλα
Πιάσε με
Θα σου χαρίσω
Μια μαργαρίτα να
Μαδάς όπως τα πέταλα
Της νύχτας από τα μάτια μου

Έλα
Πιάσε με
Θα σου λαξέψω
Στο πιο ψηλό βουνό
Της μοίρας το μονόγραμμα
Κι ο τόνος σου στο Μ το όνομα μου

Έλα
Μην αργείς
Έχουν περάσει
Χίλια χρόνια από χτες
Και της στιγμής τα αιώνια
Στις άκρες των χειλιών μου μυστικά




Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου 



Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

τα Λίγα...τα Ελάχιστα




Ζητάς απ’ την αρχή
τα λίγα, τα ελάχιστα
Όσα μπορείς ν’ αντέξεις
Όσα μπορείς ν’ αναγνωρίσεις
Κοιτώ κατάπληκτη
Δε σε καταλαβαίνω
Μετά θυμώνω
Πού να τα βρω για να
στα δώσω να μ’ αγαπήσεις;

Σκάβεις λαγούμια,
με πετάς
Βάζεις εκρηκτικά,
με θρυμματίζεις
Ψάχνεις στοιχεία
Η αγωνία τις νύχτες σε ξυπνά
Πρέπει να βρεις τα λίγα, τα ελάχιστα

Να, στα χαρίζω
Απλόχερα
Ξεδιάντροπα
Όχι για να με θες
μα για να γαληνέψεις

Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου:
δίνει ό,τι ζητάς 
ακόμα
κι αν δεν το ’χει



Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου 







Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Απερίσκεπτη...ευτυχώς!




Είναι αλήθεια πως
τη δεύτερη φορά
δεν είχα καμία δικαιολογία
Σπανίως όμως νοιάζομαι
πόσο ανόητη θα φανεί
η συμπεριφορά μου

Ευτυχώς!

Μου εξήγησαν ευγενικά
πως λείπεις
Ετοιμάζομαι να φύγω
Ανεβαίνεις τα σκαλιά
Δεν προλαβαίνω να μιλήσω
Ούτε κι εσύ

Ευτυχώς!

Με παίρνεις απ’ το χέρι
Τρέμει η φωνή στο στήθος
Κρύβεται ντροπαλή
Μια εσοχή στη μέση του διαδρόμου
Με σταματάς, μ’ αγγίζεις, με φιλάς
Είναι μαγεία το πόσα μπορούν
να ειπωθούν με τις σιωπές μας

Ευτυχώς!


Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου