Σκιαμαχίες

Ένα μικρό αγόρι
Στην κρυψώνα του
Ανάμεσα σε τοίχο και ντουλάπα
Με τα μικρά χεράκια του σκεπάζει
το βυθισμένο στα γόνατα κεφάλι
να μην το φτάνουν τα χτυπήματα

Σήμερα κλαίει
Φοβάται και κλαίει μα
δε θα το πει πουθενά
Θάβει πόνο και κλάμα βαθιά
Ανοίγει τάφο
Πέφτει μέσα
Αναγεννιέται με πανοπλία
Στο στήθος
Στα χέρια
Στα πόδια
Ακόμα και στα μάτια
Παύει να γελά
Στα χείλη δηλητήριο
Δεν αγκαλιάζει –δεν μπορεί-
Δεν αγαπά –δεν αντέχει-
Όλοι εχθροί
Όλοι εναντίον

Όλα μες το σκοτάδι, 
ενός παιδιού που έμεινε 
ανάμεσα σε τοίχο και ντουλάπα 
μισόν αιώνα τώρα




Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου