τη δεύτερη φορά
δεν είχα καμία δικαιολογία
Σπανίως όμως νοιάζομαι
πόσο ανόητη θα φανεί
η συμπεριφορά μου
Ευτυχώς!
Μου εξήγησαν ευγενικά
πως λείπεις
Ετοιμάζομαι να φύγω
Ανεβαίνεις τα σκαλιά
Δεν προλαβαίνω να μιλήσω
Ούτε κι εσύ
Ευτυχώς!
Με παίρνεις απ’ το χέρι
Τρέμει η φωνή στο στήθος
Κρύβεται ντροπαλή
Μια εσοχή στη μέση του διαδρόμου
Με σταματάς, μ’ αγγίζεις, με φιλάς
Είναι μαγεία το πόσα μπορούν
να ειπωθούν με τις σιωπές μας
Ευτυχώς!
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου
Βρέχει. Βγάζεις τα παπούτσια σου. Είσαι μούσκεμα. Σε συναντώ στο τραμ. Με κοιτάζεις. Σε κοιτάζω. Βγάζω την φωτογραφική μου μηχανή. Πού να ξαναβρείς τέτοιο μουτράκι; Σε τραβώ. Σ αγγίζω με χίλους αόρατους τρόπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ήταν! Κεραυνοβόλησε τις καρδιές μας ο Έρωτας!
Ζήσε τώρα κοντά μου, έλα να τρέξουμε σ’ όλους του χώρους του παντού, να γελάσουμε, να κοιμηθούμε μαζί, να με κάνεις δικό σου, να σε κάνω δική μου, να πετάξω τα μαξιλάρια μου προς εσένα, να σε δω γυμνή να χορεύεις μες το όνειρο, να με πάρει ο ύπνος κι εσύ να ξυπνήσεις κάπου εκεί που τα χείλια σου φιλούν τις πατούσες μου που ανυπομονούν να με φέρουν κοντά σου..
Ωραίο βιντεάκι Μαρίνα! Μαγικό!
Και η μουσική γενναία υποβλητική!
Το ποίημα σου είναι μια δοκιμή να αγγίξεις το φως της ποίησης με τον δικό σου πάντα προσωπικό τρόπο!
Χαιρετώ!
Μα η ματιά και η γραφή σου Στρατή,
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα με ξεπερνούν, κι αυτό…
είναι το πιο απολαυστικό μέρος
της όλης συγχορδίας!
Σ’ ευχαριστώ!