Και ξέρω, θα μου πεις:
πώς να χωρέσουν μες τις λέξεις
τα θαύματα όλα ετούτα;
Πώς μεταγράφετε το χάδι μες
τον ύπνο που αγγίζει κι αγαπά
δίχως αντάλλαγμα;
Πώς να χωρέσει το φιλί
που ρέει αργά, κελαρυστά,
από τα χείλη στο λαιμό,
απ’ το λαιμό στα στήθη,
ορμάει στην κοιλάδα του ομφαλού
και χείμαρρος γκρεμίζεται
στα τρίσβαθα του Όλου;
Και θα μου πεις πως ούτε μελωδία
ως τώρα έχει γραφεί,
ούτε καμβάς ζωγραφιστεί
και…θα ’χεις δίκιο
γι’ αυτό, σωπαίνω!
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου
γι’ αυτό, σωπαίνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αλλά εμείς χρειαζόμαστε μια φωνή που να σαρκώνεται μες τον λόγο της ποίησης και να μεταδίδει ερωτικές δονήσεις που θα γίνει για όλα το Πάθος..
Αυτό που θα αφήσει ένα ωραίο ίζημα ποιήματος μες την καρδιά που δεν οξειδώθηκε και μπορεί ακόμα να σκιρτά..
Την καλησπέρα μου Μαρίνα!
Καλέ μου Στρατή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο θα με γοήτευε να σαρκώνονταν ο λόγος μου μέσα στην Ποίηση, συμβαίνει όμως, η Ποίηση να ενσαρκώνεται μέσα από το λόγο μου κι αυτό, είναι επώδυνο.
Κοίτα την, χαμογελά ευτυχισμένη που κάνει την καρδιά σου να σκιρτά!
Την καληνύχτα μου