Το σπίτιήταν ακόμα γιαπίΜόνο σε μια κάμαραείχαν παράθυρα και πόρταΕκεί,στριμώχτηκανόνειρα, κλάματα,και δυο μικρά αγόριαΤο τρίτο τους παιδί,- κοριτσάκι μόλις τριών μηνών -το είχαν στην εσοχή μιας άδειαςντουλάπας μια κι ήταν πια φθινόπωροΈτσι εξηγείταιπώς έμαθε να ζειανάμεσα στους άλλουςκι όμως απόμακραΠάντως...ακόμα ζει!
Ποιητική Συλλογή, 2014: Ένα Βήμα τη Φορά