Και να που σε βρίσκω ξανά
στου δρόμου πάνω τη στροφή
μα εγώ στου καθρέφτη την όψη την άλλη,
το ρόλο ντύνομαι που μου φοράς
-του Νέσσου το χιτώνα-
μ’ αίμα και σπέρμα σου βαμμένο.
στου δρόμου πάνω τη στροφή
μα εγώ στου καθρέφτη την όψη την άλλη,
το ρόλο ντύνομαι που μου φοράς
-του Νέσσου το χιτώνα-
μ’ αίμα και σπέρμα σου βαμμένο.
Είναι σειρά μου τα ζάρια να κυλήσω
Κοίτα με
Εδώ, ανάμεσα στα μάτια
Λέξη μη λες
Δε σου χαρίζομαι
Το θεϊκό σου σχέδιο,
-σπλάχνο των σπλάχνων σου αγρίμι-
για πάντα το χαλάω και τράβα αλλού
μάτια, σκιά και γόητρο να πλέξεις
σαν της αράχνης τον ιστό που τρώει
τα σωθικά της
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου