Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Το πανωφόρι ή έγγαμος βίος



Σε παίρνει προσεκτικά στα χέρια της
Σε βουρτσίζει
Σ' αερίζει
Τινάζει τη σκόνη σου

Ύστερα,
σε διπλώνει στοργικά
-για να μην πούμε λατρευτικά-
και σε τοποθετεί
-ας το προσέξουμε κι αυτό-
στο πάνω-πάνω ράφι που φρόντισε
ν' αρωματίσει με φύλλα δάφνης και
κλαράκια λεβάντας για να κρατήσει
το σκόρο -ή μήπως το σαράκι
που κατατρώει την καρδιά σου;-
μακριά

Κάθε πρωί, χρόνια τώρα,
πριν βγει από το σπίτι σου
για ψώνια, περίπατο, δουλειά,
σε ρίχνει με κίνηση όλο χάρη
στους κυρτούς πια ώμους,
άλλοτε σα μεταξωτό μαντίλι
κι άλλοτε σα μάλλινο παλτό
-είσαι βλέπεις παντός καιρού-
ισορροπώντας στα ψηλοτάκουνα που
κάθε φορά επιτάσσει η μόδα
-αλλά και το ύψος της-
για να θαυμάσουν όλοι
το απόκτημά της, εσένα!

Κι αυτό εσύ, το λες οικογενειακή ευτυχία... 




Ποιητική Συλλογή: Οι μέσα μας άνθρωποι


Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Μέσα Από Σένα




Σε κοιτώ στα μάτια και βλέπω
το άλλο μου Μισό

Εκείνο, που συγχωρεί και αγκαλιάζει
Εκείνο, που αποδέχεται και αγαπά
Εκείνο, που σωπαίνει και γνωρίζει

Όταν στα μάτια με κοιτάς,
το άλλο σου Μισό κι εσύ αντικρίζεις

Εκείνο, που σκέφτεται και αναζητά
Εκείνο, που αντιστέκεται και επαναστατεί
Εκείνο, που ελευθερώνεται κι ελευθερώνει
 
Κάθε που φεύγεις, νιώθω την ύπαρξή μου
να σκίζεται στα δύο κι έτσι καταλαβαίνω
το εγώ απ' το εμένα

Όμοια κι εσύ κι έτσι ξανάρχεσαι
και ξαναφεύγεις και πάλι απ' την αρχή

Κοίτα, είναι απόγευμα
Σε λίγο σκοτεινιάζει

Όμορφα παίξαμε στο πρωινό
Όμορφα φτιάξαμε κάστρα
Όμορφα σαν πάχνη θα χαθούμε



Ποιητική Συλλογή: Οι μέσα μας άνθρωποι