Σκαρφαλώνει το φράχτη
Ρίχνεται στα σκυλιά μέχρι
που ματώνουν τα δόντια της
Τώρα είναι η σειρά σου
Ευτυχώς, κοιμάσαι
Δε θα καταλάβεις τίποταΜόνο μια γλυκιά μέθη
θα σε βυθίσει στην εγκατάλειψη
Όταν σε βρουν το πρωί
θα πουν πως έφυγες γαλήνια
Κανείς δε θα προσέξει
την κόκκινη κηλίδα στο μαύρο σου παλτό
-κι όμως, αυτό φορούσες κοιμισμένος στην πολυθρόνα-
Όμορφα έφυγες
κι αυτή, ήσυχα φαρμακωμένη
απ’ το αίμα σου,
κείτεται τώρα πάλι εντός σου
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου