Δυο γενιές μετά...
Σ’ αυτήν την ίδια την Πλατεία…
Μπροστά στα παλιά Ανάκτορα…
Εκεί που γράφεται και ξεχνιέται η Ιστορία
Εκεί που ακόμα ανεμίζει γαλανόλευκο το αίμα
Εκεί και σήμερα αγανακτεί
Εκεί θρηνεί
Εκεί ζητωκραυγάζει
Εκεί ξυλοκοπά και παραδίδει τα Κλειδιά
Αυτοί κοιτούν και λένε: της μέρας η συγκίνηση
Όχι αγαπητοί: της κάθε μέρας το βάρος της αλήθειας
Ποιητική Συλλογή: αντίπερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου