Κοιτάζω στον καθρέφτη
ένα είδωλο που γέρνει
Της νιότης του η λάμψη θαμπώνει
απ’ την Αυγή στο Δείλι
Με τη φωνή του πιο τραχιά σωπαίνει
να μην πληγωθούν τα ευαίσθητα
Τα μάτια του κρατούν το δάκρυ
της αγάπης σα λίμνες μ’ αρμυρό νερό
Δεν έχει πια πολύ ζωή
Δεν έχει και το ξέρει
Γι’ αυτό πλαταίνει το χαμόγελο
Γι’ αυτό γυρεύει γύρη στα λόγια του,
βάλσαμο στις ψυχές μας
Κοιτάζω τη μορφή του και τον καλοτυχίζω
που έφτασε ως εδώ,
μες τα βαθιά γεράματα παιδάκι ευτυχισμένο
Ποιητική Συλλογή: άλλος δρόμος, 2010
ένα είδωλο που γέρνει
Της νιότης του η λάμψη θαμπώνει
απ’ την Αυγή στο Δείλι
Με τη φωνή του πιο τραχιά σωπαίνει
να μην πληγωθούν τα ευαίσθητα
Τα μάτια του κρατούν το δάκρυ
της αγάπης σα λίμνες μ’ αρμυρό νερό
Δεν έχει πια πολύ ζωή
Δεν έχει και το ξέρει
Γι’ αυτό πλαταίνει το χαμόγελο
Γι’ αυτό γυρεύει γύρη στα λόγια του,
βάλσαμο στις ψυχές μας
Κοιτάζω τη μορφή του και τον καλοτυχίζω
που έφτασε ως εδώ,
μες τα βαθιά γεράματα παιδάκι ευτυχισμένο
Ποιητική Συλλογή: άλλος δρόμος, 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου