Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Τρεις Γενιές

Μοσχοβολά το σπίτι Γλυκό της Κυριακής
Χτύπησε βούτυρο και ζάχαρη στο εμαγιέ των παιδικών της χρόνων.
Πρόσθεσε ένα-ένα τα κροκάδια σα δειλινά σε μια δεκαετία
Τέσσερα τον αριθμό, ούτε ένα παραπάνω
Έριξε και ξύσμα από λεμόνι για να πικρίζει

«Το αλεύρι, ρίχτω σιγά να μη σβολιάσει…όχι έτσι
-πάλι του κεφαλιού της κάνει-

Ανακατεύει…τα υλικά χάνουν την αυτοτέλειά τους
κάτω από την πιεστική ανάγκη της ενσωμάτωσης
σε μια γενιά που δεν καταλαβαίνει, που δεν αγαπά

-δεν πειθαρχεί!-

Το μείγμα υπόσχεται πολλά, μα τελικά,
εκείνο που τη νοιάζει μόνο, 
είναι η θύμηση μιας Κυριακής
κι η μυρωδιά των παιδικών της χρόνων  
κληρονομιά στην κόρη της


Ποιητική Συλλογή: αντίπερα, 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου