Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Άφεση

Κουράστηκα…Απόκαμα…στ’ ορκίζομαι!

Οι ώμοι ραγίζουν πια τη νύχτα κι ο λυγμός
ασάλευτη κραυγή που θέλει να ξεσπάσει

Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
γιατί …τόσα ψ έ μ α τ α;!

Ρίσκο ή τάχα ηδονή η αποκάλυψη;

Ανίεροι ιριδισμοί πάνω σε σώματα
διψασμένα…αμέτρητα σώματα…

Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
γιατί …τόση α π ά τ η;!

Σωπαίνεις…
Πού είναι οι αφορισμοί σου τώρα που στους ζητώ;

Σε προκαλώ!

Ξέρεις πως να το κάνεις, απλά διαγράφεις…τόσο απλά
Γυρνάς αλλού το βλέμμα
Κάνεις πως τίποτα δεν είδες, τίποτα δεν έγινε κακό και
προχωράς…τόσο απλή η άφεση και τόσο επικίνδυνη

Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
π ο τ έ δεν προχωράς αν δεν δεις
όσα προσπέρασες

Γυρίζεις κύκλους γύρω απ’ τα ίδια λάθη




Ποιητική Συλλογή: άλλος δρόμος, 2010
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου