Κουράστηκα…Απόκαμα…στ’ ορκίζομαι!
Οι ώμοι ραγίζουν πια τη νύχτα κι ο λυγμός
ασάλευτη κραυγή που θέλει να ξεσπάσει
Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
γιατί …τόσα ψ έ μ α τ α;!
Ρίσκο ή τάχα ηδονή η αποκάλυψη;
Ανίεροι ιριδισμοί πάνω σε σώματα
διψασμένα…αμέτρητα σώματα…
Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
γιατί …τόση α π ά τ η;!
Σωπαίνεις…
Πού είναι οι αφορισμοί σου τώρα που στους ζητώ;
Σε προκαλώ!
Ξέρεις πως να το κάνεις, απλά διαγράφεις…τόσο απλά
Γυρνάς αλλού το βλέμμα
Κάνεις πως τίποτα δεν είδες, τίποτα δεν έγινε κακό και
προχωράς…τόσο απλή η άφεση και τόσο επικίνδυνη
Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
π ο τ έ δεν προχωράς αν δεν δεις
όσα προσπέρασες
Γυρίζεις κύκλους γύρω απ’ τα ίδια λάθη
Οι ώμοι ραγίζουν πια τη νύχτα κι ο λυγμός
ασάλευτη κραυγή που θέλει να ξεσπάσει
Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
γιατί …τόσα ψ έ μ α τ α;!
Ρίσκο ή τάχα ηδονή η αποκάλυψη;
Ανίεροι ιριδισμοί πάνω σε σώματα
διψασμένα…αμέτρητα σώματα…
Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
γιατί …τόση α π ά τ η;!
Σωπαίνεις…
Πού είναι οι αφορισμοί σου τώρα που στους ζητώ;
Σε προκαλώ!
Ξέρεις πως να το κάνεις, απλά διαγράφεις…τόσο απλά
Γυρνάς αλλού το βλέμμα
Κάνεις πως τίποτα δεν είδες, τίποτα δεν έγινε κακό και
προχωράς…τόσο απλή η άφεση και τόσο επικίνδυνη
Κάποιος ας το φωνάξει, ας το πει:
π ο τ έ δεν προχωράς αν δεν δεις
όσα προσπέρασες
Γυρίζεις κύκλους γύρω απ’ τα ίδια λάθη
Ποιητική Συλλογή: άλλος δρόμος, 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου