Μνήμη

Έχω έρθει ξανά στα μέρη ετούτα

Φορούσα άλλο πρόσωπο, το όνομά μου αλλιώς

και στις πλαγιές υπήρχε βλάστηση

Ήμουν άντρας

Ήμουν γυναίκα

Ήμουν παιδί

Έτρεφα την ψυχή μου φως κι έκαιγα στα

στήθη τα βελούδινα, στα σμιλεμένα μπράτσα, στης μάνας το φιλί



Έχω ξανάρθει κι η γνώση μέσα μου Αθάνατη,

το ίδιο και η Μνήμη σε όσα μου λες, σε όσα μου ζητάς να ξαναζήσω

Στα χέρια μου οι πληγές σου ακόμα με πονούν

ΚΟΙΤΑ!

Πώς να ξεπλύνω τόσο αίμα;

Πώς να σωπάσω των αιώνων τις κραυγές; 

Ποιητικη Συλλογή: άλλος δρόμος, 2010