Μνήμες κι Αφιερώματα

«Είστε η Βασίλισσα μου...είμαι δικός Σας...»

Η νύχτα εκείνη που όλα τα σκέπασε...

Μέσα στον ύπνο το κύμα της φωνής

φέρνει δονήσεις, ξυπνάει το volcano

Μια ρωγμή στο χρόνο και η διάπυρη μάζα

γίνεται το κόκκινο χαλί που στρώνεις

στη Βασίλισσα σου

Φτάνει ως το σπίτι μας

Καίει τους τοίχους

Σπάει τα τζάμια

Λιώνει τις μάσκες

«Είστε η Βασίλισσα μου...είμαι δικός Σας...»

Ξημερώνει

Λάβα και κίσσηρι, στάχτη και πέτρες

κι ένα ποτάμι δάκρυα...υπόγειο, σιωπηλό

Καμία ενοχή

Καμία εξήγηση

Καμία συγνώμη -είναι στη φύση σου-

«Όλα απ’ την Αρχή»

«Όλα στο Φως»

Ωραίο μότο, πιστευτό

Και τώρα...σα μια άλλη Πομπηία,

τούτη η Πόλη,

μέσα στην τέφρα, πάλι,

να σέρνεται στους δρόμους

ολοζώντανη με τους νεκρούς της

σφιχτά αγκαλιασμένους

σε ύπνο μέσα αιώνια νεκρικό

«Είστε η Βασίλισσα μου...είμαι δικός Σας...»