Αν ήσουν εδώ..;
-Θα σου ’λεγα να μην πονάς για το σκοτάδι
Θα μου ’λεγες να γίνω κι άλλο φως
-Θα σε κρατούσα από το χέρι να μη χαθείς στο τόσο της καρδιάς σου
Θα μ’ έσπρωχνες να περπατώ στα όσα αγαπάω
-Ακόμα θα μετρούσαμε αστέρια στο μπαλκόνι
Τις νύχτες στον Ωρίωνα θα στέλναμε ευχές
Αν ήσουν ακόμη εδώ…
Θα είχα έναν άνθρωπο δικό μου στη σιωπή,
μια αγκαλιά βελούδινη στον πόνο και στις πληγές
θα ήσουν βάλσαμο δίχως αγκάθι
Μα λείπεις πια πολύ καιρό
Ο τάφος έγειρε, κουράστηκε κι αυτός
-Ξέρει για μένα;
Ξέρει…μα δεν το πρόσεξε ποτέ πως έφυγες
τη μέρα που γεννήθηκε…ήσουν μια ιστορία
που δεν ήθελε να μάθει…ήσουν κομμάτι μου γι’ αυτό
Υπάρχει τρόπος να μην αγαπάς ό,τι αγαπάς;
Υπάρχει τρόπος να ξεχνάς ό,τι θυμάσαι;
Υπάρχει τρόπος να επιστρέψει ό,τι για πάντα χάθηκε;
- Έλα…σώπασε τώρα…τα μάτια κλείσε…είμαι εδώ…
σε λίγο ξημερώνει φως...
Ποιητική Συλλογή: αντίπερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου