Απ’ την Εικόνα σου

Σε λησμονώ

όπως οι λέξεις λησμονούν

τον εαυτό τους στις κρύες

πλάκες της αυλής με το κουτσό

Όπως τα όνειρα που με ξυπνούν

τα βράδια μα δεν μπορώ να

θυμηθώ τον εφιάλτη.

Σε λησμονώ

όπως ο ήλιος το σκοτάδι

όπως το τραύμα το μαχαίρι

Στο μισοσκόταδο θα δω

το αίμα να σταλάξει

κόκκινο φώσφορο

Να σε θυμάμαι, μου ’χες πει,

μα θα ’ναι μόνο για δυο μέρες

Την τρίτη...γκρεμίζεσαι στα βράχια

και σκοτώνεσαι με μια επ-Ανάσταση

που μένει πίσω

να λησμονά κι αυτή το όνομα σου

Κι απ’ την εικόνα σου

μια ακαθόριστη οσμή

-θειάφι και μύρτιλο-

στο μούντωμα της μέρας

Για φαντάσου!

 Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου