Αναρρώνεις
κι η μέρα ανασταίνεται
κελαηδισμούς μέσα στη μπόρα
Στάλα τη στάλα,
ροδόσταμο στα χείλη σου
να σβήνεται η θέρμη
Ήλιοι χαμόγελα στα μάτια σου
κοιτούν τώρα τ’ αστέρια:
πέρασε η νύχτα, πέρασε,
σου γνέφουν
Ένα σου δάκρυ ακόμα
-φωτιά στα σπλάχνα μου-
κι ύστερα ουρανός κι ανάσα
Πέρασε η νύχτα, πέρασε
Μη μου φοβάσαι
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου
Τώρα που καταλαβαίνω τους κώδικες της ποίησής σου, επικοινωνώ με απόλυτη αίσθηση του καταγραμμένου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι όλα να είναι καλά!
Την καλησπέρα μου Μαρίνα!
Σ’ ευχαριστώ Στρατή μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι θέλω να πιστεύω κι εγώ,
πως πέρασε πια η άγρια μπόρα…
Να 'σαι πάντα καλά!