Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Πληρότητα

 

Εραστές
Η όχθη που βρέθηκαν μαζί
Το ποτάμι να ρέει μέσα τους κοινό
Το αίμα να κοχλάζει
Η ορμή του ν’ αγριεύει ολοένα
Τους κόβει την ανάσα
Γίνεται χείμαρρος
Καταρράκτης
Κοίτα: κάνουν Έρωτα
Μυαλό
Σώμα
Βλέμμα
Ανάσα
ΕΝΑ
Πριν την ερωτική κραυγή
Έχουν ταιριάξει
Διακριτές ερωτικές χορδές
Πάνω στο ίδιο όργανο













3 σχόλια:

  1. Όλη η αγάπη που έχω φυλακίσει μέσα μου
    Κάποια στιγμή θα γίνει δέντρο
    ψηλό δέντρο, τόσο φυλλοβόλο όσο
    Που θα το πολεμά ο φθινοπωρινός αέρας.

    Και μπορεί σκαρφαλώνοντας πάνω του να φτάσω
    Ως την απόμακρη γωνία τ' ουρανού
    Όπου δεν μπόρεσε να δει ανθρώπου μάτι..

    Πώς μαθαίνω να μην είμαι κανείς και πώς ελαφρώνοντας ολοένα μια στιγμή θα φιλήσω
    Την Μαντόνα εκείνη των ωραίων νεφών!

    Εγώ, ο ασκητικός ιερέας μιας αρχέγονης θλίψης..


    Την καλημέρα μου Μαρίνα!
    Καλή Πρωτοχρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι έτσι σα Δέντρο
    στο λίκνισμα τ’ ανέμου
    να γέρνεις,
    να λυγάς,
    να ορθώνεσαι
    Αγέρωχο
    βουνά και κάμπους
    ν’ ατενίζεις

    Δίχως όνομα να είσαι Εσύ
    Δίχως μιλιά να είσαι Εσύ
    Δίχως αντίσταση να είσαι Εσύ
    Κι αδιάκοπα να γεύεσαι των
    Νεφελών τη γεύση την ουράνια


    Καλή χρονιά να έχουμε Στρατή με θεϊκές στιγμές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στα δύσκολα που θα έρθουνε Μαρίνα, ας αναζητούμε το φως μιας έσω-νίκης!
    Καλή Χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή