Η όχθη που βρέθηκαν μαζίΤο ποτάμι να ρέει μέσα τους κοινόΤο αίμα να κοχλάζειΗ ορμή του ν’ αγριεύει ολοέναΤους κόβει την ανάσαΓίνεται χείμαρροςΚαταρράκτηςΚοίτα: κάνουν ΈρωταΜυαλόΣώμαΒλέμμαΑνάσαΕΝΑΠριν την ερωτική κραυγήΈχουν ταιριάξειΔιακριτές ερωτικές χορδέςΠάνω στο ίδιο όργανο
Ποιητική Συλλογή: αντίπερα
Όλη η αγάπη που έχω φυλακίσει μέσα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποια στιγμή θα γίνει δέντρο
ψηλό δέντρο, τόσο φυλλοβόλο όσο
Που θα το πολεμά ο φθινοπωρινός αέρας.
Και μπορεί σκαρφαλώνοντας πάνω του να φτάσω
Ως την απόμακρη γωνία τ' ουρανού
Όπου δεν μπόρεσε να δει ανθρώπου μάτι..
Πώς μαθαίνω να μην είμαι κανείς και πώς ελαφρώνοντας ολοένα μια στιγμή θα φιλήσω
Την Μαντόνα εκείνη των ωραίων νεφών!
Εγώ, ο ασκητικός ιερέας μιας αρχέγονης θλίψης..
Την καλημέρα μου Μαρίνα!
Καλή Πρωτοχρονιά!
Κι έτσι σα Δέντρο
ΑπάντησηΔιαγραφήστο λίκνισμα τ’ ανέμου
να γέρνεις,
να λυγάς,
να ορθώνεσαι
Αγέρωχο
βουνά και κάμπους
ν’ ατενίζεις
Δίχως όνομα να είσαι Εσύ
Δίχως μιλιά να είσαι Εσύ
Δίχως αντίσταση να είσαι Εσύ
Κι αδιάκοπα να γεύεσαι των
Νεφελών τη γεύση την ουράνια
Καλή χρονιά να έχουμε Στρατή με θεϊκές στιγμές!
Στα δύσκολα που θα έρθουνε Μαρίνα, ας αναζητούμε το φως μιας έσω-νίκης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά!