Ύστερα...
διστακτικά ανοίγεις την κασέλα
-εκείνη στο προσκέφαλο-
Παίρνεις χιτώνα
Ντύνεσαι νύχτα
Έξω βρέχει
Γλιστράς μέσα στο σύννεφο
Ξέρεις πως ακόμα αφήνω το παράθυρο ανοιχτό
Γίνεσαι πάχνη πρωινού και με ξυπνάς
μ’ ένα χάδι στο γυμνό ώμο
κι ένα φιλί κάτω απ’ τα βλέφαρα
Πονάω...ακόμα κι έτσι
Ποιητική Συλλογή: αντίπερα
Μαρίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήλυρικό διαμαντάκι!
μικρό και ευληπτο..
Καλό σου βράδυ!
Τα δύσληπτα τα αφήνω για τους
ΑπάντησηΔιαγραφήμεγάλους δημιουργούς Στρατή ;)
Εμένα μου αρκεί το μολύβι, το χαρτί
κι ετούτο το τ’ ακρογιάλι…
Καλή σου μέρα