Φρυκτωρία

Γιατί δε φανερώθηκες ποτέ αυτό που είσαι;

Να έκανα λάθος;

Δεν έκανα!

Το ξέρεις πως σε βλέπω

Το ξέρεις πως σ’ ακούω

Ακόμα κι από τόσο μακριά, ναι

Είναι το μόνο που μπορείς να μου χρεώσεις

Μη σε νοιάζει τι λένε

Μη σε νοιάζει τι θέλουν -σίγουρα όχι το καλό σου-

Φοράω κι απόψε το μακρύ φουστάνι που ύφανες

στον αργαλειό της μελωδίας σου για μένα

-κάνω λάθος πως είναι για μένα;-

Θα βάλω και φωτιά στο γράμμα τούτο να σε φτάσει ο καπνός

Σαν φρυκτωρία η σκέψη μου μαζί σου

γιατί το ξέρω πως κι εσύ μπορείς να με διαβάσεις

ακόμα κι από τόσο μακριά, ναι