Στροφορμή

Ό,τι πονάει τον καθένα

στο χρόνο και στον τόπο της σφαγής του,

φεγγοβολή μες τα σκοτάδια που τυφλώνει

Μη με ρωτάς που δύει ο Ήλιος

Το χέρι του πατέρα του,

στους βούρκους μέσα τον κρατά

Σφαδάζει

Να είναι άραγε αυτό ο δρόμος

της πεφωτισμένης του αναγέννησης;

Σκιές

Παντού σκιές

Ψίθυροι

Ακούς;