Θα ήθελα να επέστρεφες τώρα για λίγο,
-έστω για λίγο-
ίσα για να σου πω
που έφτασα ως τώρα στη ζωή μου.
Να σου γνωρίσω το παιδί.
Να σου μιλήσω για τα λάθη μου,
τις κουταμάρες μου.
Να σου πω για τις γεύσεις
που δοκίμασα στο δάσος.
Να σου δείξω τις αποχρώσεις
που βάφτηκα στο φως και στο σκοτάδι.
που βάφτηκα στο φως και στο σκοτάδι.
ακόμα κι αυτές, τις δυσβάσταχτες κινήσεις μου
πάνω στη γυάλινη σκακιέρα της ψυχής.
Θα ήθελα να επέστρεφες τώρα για λίγο,
Θα ήθελα να επέστρεφες τώρα για λίγο,
-έστω για λίγο-
να σου φυλλομετρήσω τα βιβλία που
με πήραν απ' το χέρι, που με γαλούχησαν,
που με ερμήνευσαν, με παρηγόρησαν.
Να σε πάω μια βόλτα στην πλατεία κι όταν
νυχτώσει να καβαλήσουμε τα κάγκελα και
να πιούμε δυο μπύρες στη Στέρνα
-ναι, την έχουν κλείσει εδώ και χρόνια-.
Να πάμε βόλτα στα σοκάκια και να
ξυπνάμε τις γριές από τα γέλια μας.
Έλα, -έστω για λίγο-
να ξαποστάσω στην αγκαλιά σου μέσα
κάτι απ' την ουσία μου, -έστω για λίγο-.
στη Χρυσούλα των 26 χρόνων της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου