κι ένας θάνατος γλυκός

Επιτέλους κι ένας θάνατος γλυκός
σαν τ’ αεράκι που χαϊδεύει τα μαλλιά σου
και λαμπιρίζουν ήλιοι ξανθοί καθώς κοιτάς
εδώ κι εκεί δίχως να βλέπεις παρά
το πριν και το μετά

Μία στερνή πνοή στο πρώτο άνοιγμα του Μάι
Ευωδιαστή ανάσα γης στο χόρτο και στο σμάρι


Κάποιος σε φώναξε με τ’ όνομα σου μα κοίταξες
αλλού αφού η αγάπη σου στο έχει ξεχασμένο
Κάποιος σε πήρε απ’ το χέρι μα έγινε φλόγα
και καπνός και χάθηκε αφού δεν είναι κείνος

Έλα, πες μου μια λέξη πριν χαθείς
Γράψε τη στο γιαλό να τρέξω να την πάρω
Ρίξε την στον γκρεμό να πέσω να χαθώ
γιατί δεν έχω πιο ακριβή και πιο αγαπημένη

Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου