Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Έτσι περνά η Ζωή




Εσύ δεν ήσουν ποτέ στο Εδώ μου
Το στίγμα της Αλήθειας μου βαρύ

-καταλαβαίνω-

Δείξε μου τ’ άστρο που οδηγείς
Να νιώσω τον παλμό σου

-έστω και τώρα-

Τα τιμαλφή σου λόγια σα ράβδος
Πυρωμένη καίνε τη σάρκα και το ξέρεις

-σ’ αρέσει αυτό-

Όμως, ποτέ δε θέλησες το τόσο
Από μένα κι όλο φιλάς την άβυσσο

-για σένα λέω-

Όλα θα γίνουν χώμα και νερό
Σιωπή μέσα στη λήθη, από φόβο

-έτσι πεθαίνει η ζωή-




Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου  



 

1 σχόλιο:

  1. Μα η ζωή δεν πεθαίνει γιατί η ζωή έχει μέσα της τόσα τιμαλφής που όλες οι αγωνίες μας να μην την χάσουμε δικαιολογούνται.
    Εσύ πάλι ήσουν πάντα εδώ:- κι εγώ ήμουν πάντα εκεί,- δυο γεωμετρικοί παράλληλοι που τέμνοντα από την ανυπομονησία μιας ποιητικής διάθεσης.
    Καλό κατευόδιο πάντως αν φύγεις, αν φύγω.
    Πάντα μες το ταξίδι του μυαλού θα ψάχνουμε.. κι είναι πώς αγγίζει ο ένας τον άλλο,- νοερά, εχέμυθα, ερωτευμένα..
    Είμαστε καλοβαλμένοι μες την μίζερη φιλαρέσκεια μιας οθόνης..
    Άτολμοι να πούμε ή να διεκδικήσουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή