Εσύ δεν ήσουν ποτέ στο Εδώ μου
Το στίγμα της Αλήθειας μου βαρύ
-καταλαβαίνω-
Δείξε μου τ’ άστρο που οδηγείς
Να νιώσω τον παλμό σου
-έστω και τώρα-
Τα τιμαλφή σου λόγια σα ράβδος
Πυρωμένη καίνε τη σάρκα και το ξέρεις
-σ’ αρέσει αυτό-
Όμως, ποτέ δε θέλησες το τόσο
Από μένα κι όλο φιλάς την άβυσσο
-για σένα λέω-
Όλα θα γίνουν χώμα και νερό
Σιωπή μέσα στη λήθη, από φόβο
-έτσι πεθαίνει η ζωή-
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου
Το στίγμα της Αλήθειας μου βαρύ
-καταλαβαίνω-
Δείξε μου τ’ άστρο που οδηγείς
Να νιώσω τον παλμό σου
-έστω και τώρα-
Τα τιμαλφή σου λόγια σα ράβδος
Πυρωμένη καίνε τη σάρκα και το ξέρεις
-σ’ αρέσει αυτό-
Όμως, ποτέ δε θέλησες το τόσο
Από μένα κι όλο φιλάς την άβυσσο
-για σένα λέω-
Όλα θα γίνουν χώμα και νερό
Σιωπή μέσα στη λήθη, από φόβο
-έτσι πεθαίνει η ζωή-
Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου
Μα η ζωή δεν πεθαίνει γιατί η ζωή έχει μέσα της τόσα τιμαλφής που όλες οι αγωνίες μας να μην την χάσουμε δικαιολογούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ πάλι ήσουν πάντα εδώ:- κι εγώ ήμουν πάντα εκεί,- δυο γεωμετρικοί παράλληλοι που τέμνοντα από την ανυπομονησία μιας ποιητικής διάθεσης.
Καλό κατευόδιο πάντως αν φύγεις, αν φύγω.
Πάντα μες το ταξίδι του μυαλού θα ψάχνουμε.. κι είναι πώς αγγίζει ο ένας τον άλλο,- νοερά, εχέμυθα, ερωτευμένα..
Είμαστε καλοβαλμένοι μες την μίζερη φιλαρέσκεια μιας οθόνης..
Άτολμοι να πούμε ή να διεκδικήσουμε..