Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Τερματικός Σταθμός




La vita è fatta di treni...Treni che si fermano accanto a
noi ma non sappiamo se salire o meno, Treni che sfrecciano veloci ma non abbiamo il coraggio di fermare. Treni che ci chiudono le porte in faccia e se ne vanno senza di noi lasciandoci dentro il sapore amaro di come sarebbe stato salirci. E treni sui quali saliamo, nostro malgrado, per paura che la vita ci lasci a piedi.

Giorgio Faletti, "Io uccido"




Ο χρόνος, 
σταματά εκεί
που τον ορίζεις

Τα δέντρα
εναλλάσσονται με σπίτια
Τα σπίτι με κάμπους
Οι κάμποι με θάλασσες
τρέχουν πάνω στη γραμμή
του παραθύρου

Εσύ,
ακίνητος μες τη σιωπή σου

Τερματικός σταθμός

Πού είναι η βαλίτζα σου;

Σου είχα φτιάξει μιαν αγάπη
για το κρύο. Κάπου την ξέχασες

Έρχεσαι ή φεύγεις;
Δε θα το μάθουμε ποτέ 




Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου