Ως τη Δευτέρα, είχες πει...

Έφευγες,

κι εγώ δεν καταλάβαινα

την τελευταία ανάσα σου

Έφευγες,

κι εγώ συλλάβιζα τους φθόγγους

πίσω απ' τον ρόγχο σου

Έφευγες,

κι εγώ σε μάλωνα γιατί

δεν τρως, δεν πίνεις

Έφυγες,

κι ήμουν εγώ,

-η τελευταία Μαρίνα-

που πρώτη έκλαψε

για το παράπονο σου

Κι ήταν Δευτέρα, μεσημέρι

             

              στον Βαγγέλη του Δ07 

                 [08/10/2012]

Ποιητική Συλλογή: ο γλυκασμός του ήλιου